Isabelle Filliozat - "Moje emocje. Akceptuję, co czuję"

Autor: Isabelle Filliozat

Tytuł: Moje emocje. Akceptuję, co czuję

Wydawnictwo: Egmont

Rok wydania: 2019

Ocena: 10/10

Opis:

Emocje, a zwłaszcza emocje dziecka to trudny temat. Dzieci nawet w ciągu kilku sekund potrafią przeskoczyć od uczucia euforii do przeżywania dołującego smutku. Najmłodsi wyjątkowo intensywnie odczuwają emocje i spontanicznie, wybuchowo je wyrażają. Bywa to trudne i niezrozumiałe dla samych dzieci, jak i dla dorosłych. 

- Jak nauczyć się rozpoznawać i nazywać uczucia? 

- Jak opanować sztukę akceptowania emocji?  

- Jak przeżywać emocje, by być szczęśliwym, żyć pełnią życia, lubić siebie i innych? 

Na te i wiele innych „emocjonalnych” pytań znajdziemy odpowiedź w książce „Moje emocje. Akceptuję, co czuję.” Pełna psychologicznej wiedzy będzie znakomitym wsparciem dla dzieci oraz ich rodziców. 

„Moje emocje. Akceptuję, co czuję” to książka o emocjach dla dzieci do lat 6, stawiająca na praktykę. Zawiera ponad 100 ćwiczeń, dzięki którym lepiej poznamy swoje emocje. Książka składa się głownie z zabawnych i pouczających ćwiczeń, które pomogą wprowadzić maluchy w skomplikowany świat emocji. Oryginalne ilustracje przybliżają świat emocji i zachęcają do wykonania zadań. 

Książka „Moje emocje. Akceptuje, co czuję” zawiera też poradnik skierowany do rodzica. W końcu, to dorosły ma być przewodnikiem i wsparciem dla dziecka również w tej kwestii. To podróż po świecie emocji dla całej rodziny!

Recenzja:

Już kilkakrotnie podkreślałam, że emocje to temat, który uwielbiam w książkach dla dzieci. Wydaje mi się po prostu, że mam dość mocno rozwiniętą inteligencję emocjonalną i od małego dużą wagę przywiązuję do tej kwestii, wychowując swoją córę. Kocham te chwile, kiedy opowiadmy sobie (w zasadzie na razie ja jej) o tym, co ktoś czuje w danej sytuacji, co czuje ona sama, gdy przytrafiają jej się rzeczy zarówno miłe, jak i te mniej pożądane. I chociaż Zosia nie nazwie jeszcze samodzielnie emocji, to już teraz widzę, że dobrze jej idzie ich rozpoznawanie. Mimiką i głosem pokazuje, kto jest smutny, kto wesoły, a kto ma zdziwioną minę. Odpowie na pytania, czy czuje radość, smutek czy złość, zinterpretuje to na swój sposób. A mnie jako mamę niesmowicie cieszy fakt, że moje malutkie jeszcze dziecię już teraz zauważa takie rzeczy. Sama niemal codziennie przyłapuję się na tym, że w myślach rozważam to, co czuję w danych sytuacjach. Nazywam je, oswajam i pozwalam sobie na ich przeżycie. To samo staram się przekazać dziecku - że ma prawo odczuwać wszystkie emocje, całą ich paletę, nie tylko te, które się lubi. To umiejętność, która procentuje w życiu, więc wychodzę z założenia, że warto ją pielęgnować. I właśnie dlatego, gdy widzę, że na rynku pojawia się wartościowa publikacja dla dzieci traktująca o emocjach, aż ręce mi się trzęsą w oczekiwaniu, aż po nią sięgnę. Tak było także w przypadku tej serii.

Jak wynika z tego, co napisałam wyżej, przez nasz dom przewinęło się już wiele książek o emocjach, jedne mniej, inne bardziej się przyjęły. Ale "Moje emocje. Akceptuję, co czuję" to książka wyjątkowa (w zasadzie mogę to śmiało powiedzieć o całej serii). Tutaj dziecko wychodzi z roli biernego słuchacza, przyjmując postawę aktywną. Bo to jest książka, w której zamiast czytania działamy. Dziecię wycina, koloruje, rysuje, pisze, wykreśla i robi całą masę rzeczy, które poza rozwijaniem inteligencji emocjonalnej kształcą także jego sprawność manualną. To coś jak te wszystkie zajęcia, które są udziałem dzieci w przedszkolach (lub jak w naszym przypadku - w domu), ale opakowane w cudowną treść, jaką sstanowią emocje.

Warto podkreślić, że uczucia i emocje to bardzo krucha i delikatna materia, zwłaszcza gdy chodzi o dzieci, ale tutaj autorzy potraktowali temat z wyczuciem, nie obrażając nikogo i nie narzucając, co powinno się czuć, a czego nie, bo takiej postawy nie znoszę i jestem na nią wyczulona. Zwykle książki aktywnościowe są czarno-białe, tu jednak postanowiono ten schemat przełamać intensywną żółtą barwą, bardzo pasującą do tematyki publikacji.

Podsumowując, tę książkę i całą serię będę polecać wszystkim, którzy łakną takiej tematyki, a z rozmów z "dzieciatymi" koleżankami, których mam całkiem sporo, wiem, że nie tylko ja ją sobie upodobałam.

Książkę zrecenzowałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Egmont.