Ghislaine Dulier - "Sam i Watson pokonują zazdrość"

Autor: Ghislaine Dulier

Tytuł: Sam i Watson pokonują zazdrość

Wydawnictwo: Adamada

Rok wydania: 2020

Liczba stron: 40

Wiek: 6+ 

Ocena: 8/10

Opis:

Kiedy dzieci chcą, żeby cała uwaga dorosłych skupiała się tylko na nich… Kiedy demonstracyjnie obrażają się, wybuchają płaczem i przestają bawić z innymi… Kiedy starsze rodzeństwo z zazdrości krzywdzi młodsze… Wtedy dobrze jest pójść za radą mądrego kota. Książka o tym, czym jest zazdrość i jak jej nie ulegać.

Recenzja:

Zazdrość to zazwyczaj mało komfortowe uczucie, czasem pociągające za sobą reakcje i zachowania, z których później nie jesteśmy dumni. Zazdrościć można różnych rzeczy - fajnej zabawki, czasu, który rodzice poświęcają rodzeństwu albo na pracę, ciekawej wycieczki czy niebanalnych pomysłów. Przekłamaniem jednak byłoby stwierdzenie, że to uczucie, które spotkać można jedynie u dzieci. My, dorośli, też zazdrościmy - dobrej pracy, auta, czasu wolnego, rozmiaru ubrań i... - wymieniać można by długo, bo ile ludzi, tyle powodów do zazdrości. I o ile w odczuwaniu zazdrości nie ma nic złego, bo to po prostu naturalne, tak już reagowanie na zazdrość może wyglądać różnie, czasem może być nawet krzywdzące, a wtedy przestaje być fajnie. I właśnie dlatego warto to uczucie - jak i wszystkie inne - poznawać, oswajać i wypracowywać sposoby radzenia sobie z zazdrością. Dobrym sposobem może okazać się lektura taka jak ta.

"Sam i Watson pokonują zazdrość" to książka o tym, że zazdrość moje pojawić się w najmniej spodziewanym momencie i dotyczyć spraw, o których nigdy byśmy nie pomyśleli, że mogą ją powodować. Dwóch małych chłopców czeka na wizytę niemowlaka, który niedawno pojawił w ich rodzinie. Jeden z nich poznał kuzynkę już wcześniej, drugi zobaczy ją po raz pierwszy. Kiedy okazuje się, że maluszek jest zainteresowany interakcją z nowo poznanym kuzynem, u drugiego z chłopców pojawia się zazdrość - dlaczego ta mała z nim się bawiła, a usnęła, gdy ja chciałem bawić się z nią? Przecież mnie już zna, a jego nie... Banalny powód do zazdrości? Cóż, dobry jak każdy inny, bo uczucia to materia, która nie zawsze jest zależna od tego, co byśmy chcieli, a co nie.

Książka nie jest długa, ale w dość ciekawy sposób pokazuje mechanizm działania zazdrości, na którą reagujemy różnie - niektórzy się obrażają, inni nie chcą bawić i zamykają w sobie, jeszcze inni stają się złośliwi. Na szczęście naszym bohaterom w końcu udaje się dojść do porozumienia, niemniej sama reakcja na zazdrość to dobry punkt wyjścia do rozmowy na temat tego uczucia. Czasem łatwiej jest porozmawiać o czymś na przykładzie książkowych bohaterów niż własnym, zwłaszcza że uczucia to bardzo delikatna materia.

W moim odczuciu najsłabszym punktem są ilustracje, ale jak to z ilustracjami bywa - to bardzo subiektywna ocena, ktoś może taką kreskę lubić i będzie zadowolony.

Na pewno jest to książka, którą warto przeczytać, jeśli jesteście z dzieckiem na etapie oswajania zazdrości i rozmów o niej. Każda taka publikacja pokazuje młodemu człowiekowi, że nie jest odosobniony w takich uczuciach, że nie ma w nich nic złego, a to ważny wniosek.

Książkę zrecenzowałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Adamada.