Jean Ure - "Po prostu ja"

Autor: Jean Ure

Tytuł: Po prostu ja

Wydawnictwo: Jaguar 

Rok wydania: 2017

Liczba stron: 255

Ocena: 9/10

Opis:

Kiedy masz starsze i młodsze genialne rodzeństwo, a tobie brakuje talentu; kiedy twoja rodzina porozumiewa się ze sobą, pokrzykując, a ty lubisz ciszę i spokój – to w jaki sposób możesz wyrazić siebie? Chyba tylko usuwając się jak najdalej, gdzie nikt cię nie zna i nie wyrobi sobie o tobie zdania na podstawie rodziny, z której pochodzisz. Może wtedy dowiesz się, kim tak naprawdę jesteś.

Recenzja:

"Niedaleko pada jabłko od jabłoni" - wszyscy znamy to powiedzenie. Często mawiamy też o dzieciach, że to "wykapana mama lub tata". Albo "to u nas rodzinne". Ogólnie przyjmuje się, że członkowie danej rodziny w ten lub inny sposób są do siebie podobni, mają jakieś cechy wspólne. Jeśli nie chodzi o podobieństwo wizualne, to odnajdujemy całą paletę innych podobieństw - "dziedziczymy" po kimś talenty, zainteresowania, temperament i inne cechy charakterologiczne. Dzieci to w końcu krew z krwi rodziców, więc dlaczego miałyby nie być do nich podobne? A jednak zdarza się, że członkowie danej familii różnią się od siebie tak bardzo, jak to tylko możliwe.

Poznajcie Peachy, jedenastolatkę, której największym celem w życiu staje się bycie sobą. Już samo imię ("Brzoskwinia") wydaje się być zbyt ekstrawaganckie dla dziewczyny pragnącej wtopić się w tłum, być jego integralną i niewidoczną częścią. Nie ona przecież jednak wybrała to imię. Zrobiła to jej rodzina, w skład której wchodzą: głośny, charyzmatyczny i czasem opryskliwy na antenie tata, pracujący w lokalnym radiu, wiecznie zabiegana i chaotyczna mama, sprawująca pieczę nad niemałą gromadką latorośli oraz rodzeństwo: krzykliwe bliźniaki, wybierana do różnych wydarzeń szkolnych siostra, występująca także w drużynie unihokeja oraz brat, którego muzyką zachwycają się nauczyciele. To właśnie pośród tej żywiołowej brygady dorasta cicha i nieśmiała Peachy.

Pewnego dnia dziewczyna po raz pierwszy w życiu postanawia postawić na swoim. Informuje rodziców, że chce iść do innej szkoły niż jej rodzeństwo, co jest równoznaczne z przerwaniem trwającej od pokoleń tradycji rodzinnej. W nowej szkole dziewczyna poznaje w końcu kogoś, kogo może nazywać przyjacielem i uczy się asertywności. W tej historii Peachy jeszcze niejeden raz będzie musiała powiedzieć "nie". Zachwyconej własną anonimowością i normalnością dziewczynie wszelkie działania przesłania jeden cel - ukryć, kim są członkowie jej rodziny.

"Po prostu ja" to opowieść o potrzebie bycia sobą na przekór cudzym oczekiwaniom i całemu światu oraz o sile, jaką trzeba w sobie odnaleźć, by temu pozornie łatwemu zadaniu sprostać. Nie trudno być przecież sobą, jeśli ma się siłę przebicia. Staje się to wyzwaniem, gdy jest się nieustannie porównywanym do bliskich osób, które są śmielsze, bardziej przebojowe, odważne, chętne do występów publicznych, nastawione na sukces i świadome własnej wartości. A to cechy zdecydowanie bardziej pożądane społecznie niż nieśmiałość, skrytość i chęć płynięcia z prądem. Przekonajcie się sami, czy naszej bohaterce uda się osiągnąć ten cel - być po prostu Peachy.

Książka ujęła mnie swoja autentycznością i pomysłem na kreację głównego bohatera. Zazwyczaj jest to osoba czymś się wyróżniająca, wybitna, z pewnością daleka od przeciętności. Tutaj mamy do czynienia z sytuacją odwrotną, gdzie celem głównej postaci staje się owa przeciętność. Ta historia pokazuje, że nie ma czegoś takiego jak uniwersalny, powszechnie pożądany ideał osobowości, o którym wszyscy skrycie marzymy. Różnimy się od siebie i to jest dobre, ciekawe, inspirujące. Ważne, by w tej różnorodności pozostać po prostu sobą. 

Książkę zrecenzowałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Jaguar.