Ałła Gutczenko, Julia Kołomojec - "Niezwyczajne zawody"

 

Autor: Ałła Gutniczenko
Ilustrator: Julia Kołomojec
Tytuł: Niezwyczajne zawody
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 88
Ocena: 10/10
Wiek: 6-10 lat

Opis:

 
Rodzina Andrzeja jest niezwykła. Jej członkowie kochają to, co robią, a wykonują doprawdy ciekawe zawody! Mama jest kwiaciarką, tata – paleontologiem, siostra przytula pandy, dziadek jest testerem herbaty, a babcia – tłumaczką języka migowego. W rodzinie są też: kynolożka, architektka, pszczelarz, pilot balonów, pizzer, astronom czy dmuchaczka szkła. Nic dziwnego, że Andrzej nie wie jeszcze, kim będzie, kiedy dorośnie…

Dzięki tej książce poznasz wiele ciekawych faktów o mniej znanych profesjach i o tym, jakie narzędzia czy przyrządy są potrzebne do ich wykonywania.
Recenzja:

To już druga fantastyczna książka o zawodach, którą się ostatnio zachwycamy. Jednak w przeciwieństwie do „Dobrej Roboty”, „Niezwyczajne Zawody”, nie tylko przedstawiają zupełnie inne kariery, ale i zostały zbudowane w całkowicie odmienny sposób. Książka ta jest połączeniem encyklopedii z opowieścią narracyjną. Kilkuletni Andrzej zastanawia się, kim chciałby zostać w przyszłości i prezentuje młodemu czytelnikowi ciekawe zawody czerpiąc przykłady ze swojej własnej rodziny. Robi to zgodnie z pewnym schematem – najpierw tłumaczy czym zajmuje się dana osoba, a na kolejnych stronach pokazuje najważniejsze narzędzia i akcesoria przydatne podczas wykonywania danej pracy, oraz sam przedmiot owej pracy (rodzaje dinozaurów w przypadku paleontologa, gatunki kwiatów przy florystce, czy znaki polskiego języka manualnego przy tłumaczce języka migowego). Co jakiś czas ostatni element zastępuje drobna łamigłówka – labirynt w plastrze miodu u pszczelarza, czy czarno-biała wyszukiwanka u przytulaczki pand. 

 

Poza samymi ciekawymi ścieżkami kariery, odbiorca dowie się również co nieco na temat parzenia herbaty, dodatków do pizzy, słynnych architektów i ich dzieł, czy gwiazdozbiorów.
Równie ważnym środkiem przekazu, co słowa, są w tej książce świetne ilustracje – to właśnie one pokazują magię dmuchania szkła, skrupulatność niezbędną w tworzeniu projektu architektonicznego, różnorodność psich ras i mnogość akcesoriów do parzenia herbaty. 

To piękna, ciekawa i bardzo starannie wydana pozycja, nieprzeładowana nadmiarem technicznych terminów. Spokojnie można czytać ją już z młodszym dzieckiem – moja przedszkolaczka jest zachwycona. Szczególnie przytulaniem pand i kręceniem pizzy. 

Recenzja powstała dzięki uprzejmości Wydawnictwa Nasza Księgarnia.

Patricia Hegarty - "Pszczoła. Maleńki cud natury"

Autor: Patricia Hegarty
Ilustracje: Britta Teckentrup
Tytuł: Pszczoła. Maleńki cud natury
Seria: Cudowny świat przyrody
Wydawnictwo: Wilga
Rok wydania: 2019
Liczba stron: 32
Ocena: 7/10
Wiek: 3+

Opis:

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak wygląda życie pszczół?
Te piękne żółto-czarne owady każdego dnia są zajęte ważnym zadaniem – zbieraniem nektaru kwiatów, z którego wytwarzają złocisty, słodki miód. To dzięki ich pracy przyroda rozkwita, a łąki, polany i ogrody wiosną zaczynają mienić się wszystkimi kolorami tęczy.
Pojawiające się na kolejnych stronach książki otwory o różnych rozmiarach pozwalają śledzić niezwykłą podróż pszczoły, a wierszowany tekst i czarujące ilustracje Britty Teckentrup ożywiają scenki w wyobraźni czytelników.

Recenzja:

Jako mama małej Mai i córka pszczelarza z zamiłowania, staram się śledzić dziecięce nowości związane z życiem pszczół. A pojawienia się tej książki nie sposób nie zauważyć, bo wizualnie mocno wyróżnia się z tłumu. Przepiękne, wycinankowe ilustracje w żywych kolorach i intrygujące dziurki sprawiają, że nie sposób nie wyciągnąć po nią ręki – niezależnie od tego, ile właściciel tej ręki ma lat. 

Jeśli chodzi o pszczółkowe książeczki, zauważyłam pewien brak – w naszej kolekcji znajdują się albo zupełnie proste książeczki obrazkowe dla bobasów, albo już nieco poważniejsze opracowania zawierające sporo szczegółowych informacji, dla dzieci w wieku około 5/6 lat. Brakuje za to fajnej propozycji dla już sporo ogarniającego brzdąca (2,5-4 lata), ale jeszcze nie potrzebującego zaawansowanej pszczelarskiej nomenklatury. Bardzo liczyłam na to, że właśnie książeczka Patricii Hegarty wypełni tą lukę.

Jednak bardzo mocno rozczarował mnie jej tekst. Nie jestem w stanie stwierdzić na ile to zamysł autorki, a na ile wina tłumacza, ale prostackie, częstochowskie rymy czyta się strasznie kulawo. A poza mądrym przesłaniem i kilkoma zdawkowymi informacjami na temat życia pszczół, treść za wiele nie wnosi. To raczej bezrefleksyjne powtarzanie, że pszczółka lata z kwiatka na kwiatek.

Na szczęście wyraziste, szczegółowe i urozmaicone ilustracje całkowicie przyćmiewają przeciętny tekst, a „dziurawy” pomysł na tą książkę jest za niego dostateczną rekompensatą. 

Ze względu na dość delikatne papierowe strony (a dziurki są przecież takie kuszące!) i zakończoną ostrymi rogami, twardą oprawę, klasyfikuję tą książkę jako lekturę da dzieci powyżej trzeciego roku życia. A szkoda, bo zdania są proste, krótkie i niezbyt liczne (po jedno-dwa na stronę), a sama książka bajecznie kolorowa. Gdyby pokusić się o kartonowe wydanie, byłaby to fantastyczna książka dla najmłodszych czytelników. 

Moja trzylatka, po pierwszej fazie absolutnego zachwytu opracowaniem graficznym tej pozycji szybko rzuciła ją w kąt znudzona infantylnym tekstem. Strasznie mi szkoda, bo jest piękna. Warto po nią sięgnąć nawet traktując ją wyłącznie jako opowieść obrazkową. 

Recenzja powstała dzięki uprzejmości wydawnictwa Wilga.

Zbigniew Dmitroca - "Słodki domek"

Autor: Zbigniew Dmitroca
Tytuł: Słodki domek
Wydawnictwo: Egmont
Seria: Akademia mądrego dziecka
Rok wydania: 2018
Liczba stron: 22
Ocena: 4/10
Wiek: 0-3 lata

Opis:

To seria książeczek dla dzieci i rodziców do wspólnego czytania, oglądania i odkrywania świata. Kolejne książeczki to kolejne niespodzianki. Zabawne wierszyki, sympatyczne postacie, barwne ilustracje z wycięciami na sztywnym papierze odkrywają przed dziećmi świat przyrody i świat wyobraźni, świat przygód i świat emocji.

Recenzja:

Jako, że jestem mamą Mai i wnuczką pszczelarza, tematyka pszczół i miodu jest u nas na topie przez okrągły rok. Dlatego też od dłuższego czasu czaiłam się na „Słodki domek”, który nareszcie trafił w moje i majkowe ręce i… niestety zupełnie nie spełnił naszych oczekiwań. 

Miałyśmy już kilka książek z tej serii i dziurki zawsze są bardzo absorbującym elementem wspólnego czytania. Podobnie w tym przypadku – zmniejszające się z każdą stroną wycięcia w kształcie ośmioboku przykuwają uwagę małych palców. I niestety jest to jedyny atut tej książeczki.
Proste wiersze Dmitrocy zawsze wpadają w ucho, dlatego też miałam nadzieję, że pomogą w zapamiętaniu kilku związanych z pszczołami określeń. Że pojawi się „truteń”, „plaster”, „pasieka”. No i, jak sam tytuł wskazuje, że mały czytelnik dowie się co nieco o wyglądzie i funkcjonowaniu pszczelego domku oraz o życiu tych niezwykłych owadów. Niestety obie z córką musiałyśmy obejść się smakiem. 

Bo pszczeli domek jest tu jedynie rekwizytem, a cała opowieść dzieje się w sporym od niego oddaleniu. Dowiadujemy się, że pszczoły zaczęły budowę domku z pyłku i wosku (słowo „ul” nie pojawia się w tej książce ani razu!) na jednej z gałęzi. Ich pracy ciekawie przyglądają się kolejni mieszkańcy lasu i to właśnie na wprowadzaniu nazw kolejnych zwierząt tak naprawdę skupia się cały tekst. Czyli dokładnie tak, jak w większości książek z tej serii. Co ciekawe, miód pojawia się na samym końcu, a z tekstu wcale nie wynika, że produkują go pszczoły. Raczej, że lubią go niedźwiedzie. Dobrze, że na ostatniej stronie wspomniano, że pszczoły zbierają pyłek z kwiatów, bo inaczej skończylibyśmy tą lekturę bez żadnej konkretnej informacji o głównych bohaterkach. 

Pod względem merytorycznym klapa, ilustracje bardzo przeciętne. Całość ratuje solidne, „dziecioodporne” wykonanie i dziura w oryginalnym kształcie.

Mam wrażenie, że temat pszczół został potraktowany wyłącznie jako pretekst do przedstawienia otworu o kształcie „plastra miodu”. Strasznie szkoda, bo to naprawdę zmarnowany potencjał. Szczególnie, że to w końcu „Akademia” i Egmont „Edukacyjny”. 

Recenzja powstała dzięki uprzejmości Wydawnictwa Egmont.

Anna Gensler - "Ułóż mi bajkę! Puzzlowe przygody Misia Łasucha"

Ilustrator: Anna Gensler
Tytuł: Ułóż mi bajkę! Puzzlowe przygody Misia Łasucha
Wydawnictwo: Zielona Sowa
Rok wydania: 2018
Wiek: 1-3 lat
Ocena: 10/10

Opis:

W zielonym lesie, wśród szumiących drzew, mieszka Miś Łasuch, który bardzo lubi miód... pomieszaj puzzle i ułóż z nich bajkę o jego przygodach!

"Ułóż mi bajkę!" to wyjątkowa seria puzzli do opowiadania historii. Dziecko może ułożyć jedną dłuższą opowieść albo kilka krótszych. Puzzle są tak zaprojektowane, aby można było układać je w dowolnej kolejności, zmieniając tym samym przebieg historii (np. miś może pomóc pszczołom i dostać od nich miód albo pójść z zajączkiem na jagody)! To Ty decydujesz jak ta historia się potoczy!

Puzzle rozwijają wyobraźnię, poprawiają zdolności manualne i ćwiczą spostrzegawczość. To nie tylko świetna zabawa, ale również świetny pretekst do wspólnych rozmów z dzieckiem o emocjach, zwierzętach, skutkach i przyczynach zdarzeń.

Seria „Ułóż mi bajkę” to doskonały pomysł na prezent – zarówno dla maluchów (2+), jak i starszych dzieci (4+).

Udanej zabawy i do dzieła!

Recenzja:

Zdradzę Wam swój sekret: nie cierpię układać puzzli. Nigdy nie miałam do tego cierpliwości – małe to takie, wszystkie podobne do siebie i najczęściej nie pasuje tam, gdzie chciałabym, żeby pasowały. I tak każde moje podejście do puzzli powyżej 300 elementów kończyło się zawsze ułożeniem ramki i porozrzucaniem przez kota. 

Co innego z puzzlami dla dzieci – te są na moim poziomie i dzięki temu nie wkurzają mnie tak bardzo. Cieszę się, że Majka ma większe zacięcie niż ja do dopasowywania do siebie elementów, chociaż jeszcze nie bardzo przejmuje się obrazkiem – bardziej polega na kształcie. 

Dlatego właśnie „Ułóż mi bajkę” to wynalazek idealny dla nas – pięknie ilustrowany i z pełną dowolnością doczepiania puzzli. I jak nie znoszę takich łamigłówek, tak od tych puzzli nie można mnie oderwać. Nie mówiąc już o moeim dziecku.

"Puzzlowe przygody Misia Łasucha" to zestaw dwunastu dużych, kartonowych i wytrzymałych elementów przedstawiających fragmenty przygody pewnego misia, jego kolegi króliczka i ich chrapkę na smakołyki. A najfajniejsze jest to, że narrację wymyślamy sami! Mamy do wyboru dwa puzzelki początkowe, dwa końcowe i osiem środkowych i dzięki temu możemy wymyślać swoją własną historię podążając za maluszkiem doczepiającym elementy „jak leci” albo łączyć je tak, by stanowiły ilustrację do opowieści, która gdzieś nam w duszy gra.

Poza treningiem wyobraźni, jest to również świetne ćwiczenie dla małych paluszków, a także wyzwanie dla spostrzegawczości i pretekst do rozmowy z dzieckiem. Jak każda mądra bajka „Puzzlowe przygody Misia Łasucha” rozwijają słownictwo, uczą myślenia przyczynowo skutkowego i powalają nam, dorosłym, zapamiętać, że dziecięca fantazja nie ma granic. 

Bardzo dobrze skonstruowana instrukcja podpowiada w jaki sposób bawić się z maluszkiem, a jak ze starszakiem. A jeśli zabawa wciągnie Was na całego, można ją poszerzyć o drugi zestaw puzzli z Wiewiórką Kitką, który pasuje do Misia Łasucha i pozwoli ułożyć zupełnie nowe historie. 

Tutaj wszystko zależy od was, do dzieła! Twórzcie swoje opowieści!

Recenzja powstała dzięki uprzejmości wydawnictwa Zielona Sowa.